Częstym elementem umów o kredyt hipoteczny, w tym kredytów frankowych, było ubezpieczenie niskiego wkładu własnego, obejmujące kwotę, która powinna zostać wpłacona na poczet kredytowanej inwestycji jako wkład własny. Kredytobiorcy, którzy nie dysponowali środkami na ten wkład, otrzymywali od banków propozycje objęcia ich umowy ubezpieczeniem niskiego wkładu własnego.
Banki pobierały z tytułu ubezpieczenia niskiego wkładu własnego bliżej nieokreślone składki. Ochrona ubezpieczeniowa uzależniona była od salda kredytu i miała zakończyć się, gdy saldo osiągnęło pewien pułap. Jednakże w kredytach „walutowych” wobec spekulacji kursowych i znacznego wzrostu wartości franka szwajcarskiego do złotego polskiego, pułap ten był w zasadzie nie do osiągnięcia. Ochrona ubezpieczeniowa odnawiała się więc samoczynnie co pewien okres (standardowo co 3 bądź 5 lat), a kredytobiorca obciążany był wysokością składki.
Kredytobiorcy nie uczestniczyli jednak ani w wyborze ubezpieczyciela, ani też nie mieli wpływu na sposób obliczania składki. Większość banków nie przedstawiała kredytobiorcom żadnych rozliczeń wpłaconych przez nich środków na poczet tego wynagrodzenia. Banki również nie informowały kredytobiorców o tym, kiedy ich zobowiązanie z tytułu składek na to ubezpieczenie wygaśnie.
Jeśli Państwa umowa kredytu zawiera postanowienia dotyczące ubezpieczenia niskiego wkładu własnego, to jest to możliwe, że postanowienia te są abuzywne (niedozwolone), co otwiera drogę na dochodzenie stosownych roszczeń od banku. Jeśli są Państwo zainteresowani ofertą kancelarii w zakresie ubezpieczenia niskiego wkładu własnego – zapraszamy do skorzystania z zakładki „Kontakt” i przesłania nam swojej umowy do bezpłatnej analizy. Czas przygotowania takiej analizy do maksymalnie 5 dni roboczych.
#kredytyfrankowe #frankowicze #ubezpieczenieniskiegowkładuwłasnego #UNWW #ubezpieczenia