
Jeszcze pod koniec roku 2023 r. Rzecznik Finansowy wydał istotny pogląd do sprawy z powództwa naszego Klienta przeciwko bankowi w przedmiocie nieuczciwych postanowień dot. stawki referencyjnej WIBOR składającej się na oprocentowanie kredytu złotówkowego. Pogląd ten jest wyrazem zainteresowania Rzecznika Finansowego nowymi, coraz liczniejszymi sprawami konsumentów przeciwko bankom. Materiał dostarczony przez Rzecznika na pewno będzie przydatny w rozstrzygnięciu tej sprawy.
Najważniejsze tezy z istotnego poglądu Rzecznika Finansowego to:
-
„Sama kwestia ustalania wskaźnika WIBOR i przyjętej w tym zakresie praktyki pozostaje poza zakresem niniejszego poglądu. Jednakże powyższy kontekst, jak również odniesienie się do szczególnego statusu Pozwanego jako instytucji zaufania publicznego powinny być brane pod uwagę w zakresie obowiązków Banku polegających na przekazywaniu kredytobiorcom informacji m.in. o ekonomicznych skutkach zawieranej umowy”.
-
„(…) warunki zmiany oprocentowania:
-
muszą być określone w sposób zapewniający konsumentom rzetelną, prawdziwą i pełną informację;
-
muszą wskazywać na konkretne okoliczności, od których zmiana ta jest uzależniona;
-
muszą przewidywać kryteria obiektywne i zewnętrzne w stosunku do banku;
-
nie mogą mieć charakteru blankietowego”.
-
-
„Brak informacji w tym zakresie przed zawarciem umowy, co do zasady, nie może być zrekompensowany samą okolicznością powiadomienia konsumentów, w trakcie wykonywania umowy, o zmianie wysokości kosztów z wyprzedzeniem”.
-
„Rzecznik Finansowy wskazuje, że zawarte w umowie klauzule oprocentowania odnoszące się do stawki referencyjnej WIBOR mogą być oceniane pod kątem spełnienia przesłanek uznania ich za niedozwolone postanowienie umowne w rozumieniu art. 385(1) k.c.”